“A balsa de madeira”

No día Mundial da Poesía un poema do libro "Cartafol de Néboas" titulado "A balsa de madeira".

Sempre  soñei con construir

unha balsa de madeira e neumáticos

e baixar polo río Grande

coas troitas danzando,

mentres eu avanzaba,

nas mansas augas douradas polo sol.

Pero quedei sentado na beira,

para sempre, cos pés mollados

e unha canción de Creedence

apousada nos beizos,

cunha gamela xubilada

e os restos dun barco destruido.

E quedei sentado na beira

pisando esqueletes de cangrexo,

plásticos bastardos,

mirando a procesión do río

para convertirse en mar,

coma os nenos de pantalóns curtos

nadando ata océanos de adolescencia.

Observando muiños sen voz

e a vella ponte con cemento na alma,

e sangue de pedra,

buscando unha razón que me aliviara

da roda quente do progreso.